Suche igłowanie (ang. dry needling) to metoda, która polega na wykorzystaniu specjalnych igieł do nakłuwania określonych punktów spustowych (tzw. trigger points – TrP).

Punkty spustowe zwykle występują w obrębie pasm mięśniowo-powięziowych i odznaczają się wyjątkowo wysokim poziomem wrażliwości. Efektem tego jest duża tkliwość tych punktów, co obrazują silne dolegliwości bólowe (zwykle promieniujące lub rzutowane – odczuwane niekiedy w zupełnie innych strukturach). Punkty spustowe są stosunkowo łatwe do rozpoznania, czego dowodami są wyczuwalna grubość i twardość. Punkty spustowe mogą powstawać w obrębie innych tkanek i struktur np. tkanki tłuszczowej, więzadeł czy też torebek otaczających połączenia stawowe.

Suche igłowanie (igłoterapia, ang. dry needling) może kojarzyć się z zabiegiem akupunktury. Jedynym podobieństwem jest jednak wykorzystywanie igieł służących do terapii. W pierwszym przypadku istotą jest właściwa lokalizacja punktów spustowych obecnych w strukturach mięśniowych. Akupunktura natomiast to nakłuwanie tzw. meridianów w celu zbalansowania przepływu energii w kanałach energetycznych naszego ciała. Jest zabiegiem bardzo starym i wywodzi się z medycyny chińskiej.

Specjalne przygotowanie do suchej igłoterapii nie jest wymagane. Nakłuwane miejsce jest dezynfekowane przez terapeutę, a następnie poddawane niewielkiej kompresji gazikiem po usunięciu igły, aby dodatkowo zminimalizować możliwość pojawiania się śladowych ilości krwi.

Wskazaniami do zastosowania igłoterapii są dolegliwości bólowe narządu ruchu o różnym pochodzeniu. Bardzo często wymienia się tutaj aktywne mięśniowo-powięziowe punkty spustowe tworzące się pod wpływem stresu, chroniczne przeciążenia mięśni w wyniku urazu lub zabiegu.

Metoda leczenia igłami wykorzystywana jest również w przypadku: tendinopatii, terapii tkanki bliznowatej, napięciowych bólów głowy, a także dolegliwości, takich jak:

• bóle pleców,
• łokieć tenisisty,
• zapalenie rozcięgna podeszwowego,
• bark zamrożony,
• zespół ciasnoty podbarkowej,
• zespół cieśni nadgarstka,
• pseudo rwa kulszowa,

Suche igłowanie zastosowanie znajduje ponadto w stanach po unieruchomieniu (skręcenie, zwichnięcie, złamanie).

Efekty to przede wszystkim rozluźnienie głęboko leżących mięśni, na które trudniej wpłynąć, działając pośrednio przez powłoki skórne. Dodatkowo ma wpływ na:

• zmniejszenie bólu rzutowanego,
• poprawę metabolizmu,
• zwiększenie zakresu ruchomości,
• obniżenie aktywności mięśniowo-powięziowych punktów spustowych,
• zagęszczenie macierzy powięzi,
• uwrażliwienie danej okolicy.

Przeciwwskazania do suchego igłowania obejmują takie stany, jak:

• infekcje,
• gorączka,
• zaburzenia krzepliwości krwi,
• niemożliwy do wyeliminowania lęk przed zastosowaniem igieł,
• zaburzenia czucia,
• zmiany troficzne skóry,
• protezy oraz implanty,
• stosowanie igieł suchych w okolicy żylaków, guzów oraz ran,
• uczulenia na materiały wykorzystywane podczas leczenia igłami,
• choroby psychiczne,
• odczuwany zbyt duży ból podczas zabiegu.

Nie jest wskazane również suche igłowanie w ciąży.

Czas trwania pojedynczego zabiegu suchego igłowania jest zależny od liczby punktów spustowych jednorazowo poddawanych terapii. Najczęściej jest to kilkadziesiąt minut. Koszt zabiegu oscyluje w okolicy 100 zł. Liczbę cykli niezbędnych do redukcji bólu określa terapeuta w zależności od problemu, z jakim zgłasza się pacjent. Jest to kwestia bardzo indywidualna.

Po igłoterapii można obserwować niewielkie siniaki w miejscu nakłuć. Ból odczuwany jest sporadycznie. Skutkiem ubocznym suchego igłowania jest natomiast zwiększona wrażliwość skóry przez maksymalnie 7–10 dni po terapii, co jest absolutnie naturalne.